Z moich lektur
Dodano: 15 września 2021
W rozmowach z o. Michałem nie brakło pytań o strój trapistów – biały habit z brązowym szkaplerzem, kukulla. Ale ja przytoczę fragment o drobnym, aczkolwiek ważnym elemencie stroju mniszego – o pasie. Trapiści bowiem opasują habit skórzanym pasem (karmelitanki zresztą też…).
Pas wiąże nas – rozproszonych, biegających jak kot z pęcherzem – w porządny snop zboża, jakby chciał powiedzieć: Ciekawe, ile dobrego ziarna wyleci na sądzie Bożym z tej słomy twojego zapału. Pas symbolizuje gotowość do służby, a Bóg lubi, kiedy Mu służymy w drugim człowieku, dzieląc się z nim tym, co mamy. Skóra, czyli coś martwego, opasuje nasze biodra, nerki – to wiadomość, że nasz dar powinien być czysty w intencjach, wyzbyty pożądania, interesowności, chęci zniewolenia drugiego.
Ale pas to także żołnierz, walka, chwała, zwycięstwo. Nie wiem, czy zwróciliście na to uwagę, ale ten pas nie ma żadnego żelaznego elementu. To oznacza zrezygnowanie z przemocy w kontakcie z ludźmi, którzy mogą być agresywni wobec nas. Nie wolno reagować agresją na agresję, lepiej się wycofać, stracić dobre imię, przegrać. (…) Nasz pas ma skórzane guzy na dwóch cingulach i dwie dziury – znajdują się one w zasadniczej części pasa zwanej „balteus”, to termin znany legionistom – przez które przewleka się te cingula z guzami. Jak widzicie, wszystko się na mnie dobrze trzyma. Ile jest w tym dalekowzroczności, delikatności, bo ci, którzy ten strój wymyślili, wiedzieli, że będę tył i potrzebował nieco większego okręgu, stąd porządne odstępy między guzami i bardzo długie cingula, zwisające u mojego boku. *
s.E.
_______________________________________________
*Michał Zioło OCSO, Po co światu mnich? Wydawnictwo W drodze, Poznań 2018, s. 62.