Z moich lektur

Dodano:14 sierpnia 2018

O najpiękniejszym Owocu ziemi – Maryi

Wzięcie Maryi do nieba, Przejście, Zaśnięcie czy Odpocznienie Maryi, to równoznaczne określenia na świętowane 15 sierpnia Wniebowzięcie Maryi. W Polsce, od wieków nazywane jest także świętem Matki Bożej Zielnej, co można wywodzić z dwóch przynajmniej źródeł. Nade wszystko, jak podaje tradycja, apostołowie na miejscu zaśnięcia NMP znaleźli bukiet kwiatów. Święcone tego dnia wianki z kwiatów, kłosów zbóż i ziół, mają, wedle najstarszych wierzeń, moc leczniczą i chronią od chorób i zarazy. Ponadto sierpień jest miesiącem żniw, zbiorów, więc składane u stóp ołtarza kosze z płodami ziemi i zanoszone dziękczynienie za zbiory w sposób naturalny przenoszą nasz wzrok na Maryję, najpiękniejszy kwiat i najdojrzalszy owoc ziemi. To za Nią dziękujemy tego dnia, za dar dojrzałego życia Maryi, które Bóg zerwał, jak pyszny owoc, i zabrał do siebie.

Przyglądając się Matce Bożej w tajemnicy Jej Wniebowzięcia, można, jak pisał abp Fulton Sheen, zajrzeć przez moment do nieba, bo:

Maryja jest oknem, prze które nasze człowieczeństwo

chwyta pierwsze mignięcie Bóstwa na ziemi.*

Co więcej, Maryja wzięta do nieba nie zostawia nas samych, lecz pozostaje wciąż czujna i uważna na każde nasze słowo, gest, znak miłości. Kontynuuje abp Sheen:

jest Ona raczej jak szkło powiększające:

wzmacnia naszą miłość do Jej Syna

oraz rozjaśnia i rozpłomienia nasze modlitwy.*

Dziś, Maryjo, chcemy zanieść do Ciebie tę jedną modlitwę: niech także nasze życie dojrzeje w ziemski czas do swej pełni, zachwyci niebo soczystością i pięknem, a na ziemi, przez tajemniczą wymianę darów, nasyci głodnych braci…

s. E.

*Abp Fulton J. Sheen, Maryja pierwsza miłość świata, Wydawnictwo Esprit, Kraków 2018, s. 104.